Trener powinien znać wzorce ruchowe, umieć je nauczyć i oceniać poprawność stosowania w praktyce.
Każdy element piłki siatkowej ma swoje elementarne zasady, które powinny być nauczane najpierw i pozostawać wzorcem ruchowym wokół którego zawiązuje się całe działanie zawodnika, jak podejmowanie decyzji na podstawie obserwacji czy sposób dojście do miejsca akcji.
Trenerzy, wśród wielu innych czynności zawodnika, muszą umieć rozpoznawać ten podstawowy ruch i porównać go z wzorcem ruchowym.
Dlatego wzorzec ruchowy musi być poprawny, określający właściwy ruch z uwzględnieniem właściwych mu szczegółów.
"Do właściwego wykonania danego elementu dochodzi sam zawodnik poprzez konfrontacje swojego wykonania z określonym wzorcem. Tutaj należy pozwalać mu na robienie błędów pod warunkiem, że jest świadomy swojego celu. Jeden zawodnik ogarnie całość ruchu, inny będzie musiał opanowywać go etapami. Trener tylko wspiera go w tym działaniu szukając odpowiednich metod".
W bloku takim elementem podstawowym wokół którego buduje się całą jego złożoność jest pozycja ramion i dłoni w momencie blokowania. Każda inna czynność którą dokładamy lub każda zmiana ułożenia ramion wynikająca z sytuacji jest odnoszona do tego podstawowego wzorca.
Ramiona pochylone tak, aby patrząc do przodu widzieć pozycję dłoni. Ważnym elementem w sile bloku jest sposób trzymania łokci. Powinny one być mocno zbliżone do siebie do uzyskania momentu ich zablokowania (zaryglowania). Naturalnym następstwem tego ułożenia są skręcone do środka i uniesione w górę barki oraz przegięte na zewnątrz dłonie (w stawach promieniowo-nadgarstkowych, aż do uczucia napięcia w łokciach). Ramiona naciskane przez partnera nie odchylają się.
Takie ułożenie dłoni wspomaga siłę nadgarstków, które są mniej podatne na odchylenie niż podczas ułożenia na przedłużeniu ramion. Zawodnicy jeszcze dodatkowo wzmacniają swoją siłę nadgarstków poprzez ściskania piłeczek tenisowych lub specjalnych urządzeń.
Uderzaj w piłkę trzymaną w dłoniach blokującego i obserwuj reakcję ramion
Kciuki skierowane są w górę i oddalone od siebie w zależności od ułożenia ramion, które mają za zadanie nie przepuścić piłki uderzonej poniżej dłoni.
Wzorzec ruchowy innego ułożenia dłoni w zależności od pozycji na boisku korygowany jest poprzez extra ruch barków. Nie może on jednak zmieniać położenia drugiego ramienia.
Palce maksymalnie rozstawione. Przypomina to dawną naukę gry na fortepianie, gdy grającym rozsuwano palce za pomocą specjalnych urządzeń. Można dać plecenia maksymalnego rozstawiania małego palca od serdecznego, wówczas pozostałe palce naprężą się automatycznie Dzisiaj zawodnicy wzmacniają sobie palce poprzez owijanie gumki wokół każdego palca i następnie rozsuwają je pokonując opór gumy.
Uderzaj w stojący blok i obserwuj odskakująca piłkę
Należy pracować nad odpowiednim wzorcem ułożenia ramion i dłoni w bloku i egzekwować jego wykonanie w każdym momencie treningu i gry.