Dlaczego jedni trenerzy wciąż znajdują się w finałach rozgrywek młodzieżowych, a inni nie mogą zbliżyć się do tego wyniku, dlaczego zespół doskonale wyglądał na treningu, a w meczu wykazywał znacznie niższy poziom umiejętności niż podczas ćwiczeń. Odpowiedź na pewno jest bardziej złożona, ale przestrzeganie pewnych zasad pozwala nam  z większym prawdopodobieństwem przewidzieć powodzenie zespołu w przyszłości.

Można przypuszczać , że wielu trenerów stosuje pewne zasady intuicyjnie odnosząc sukcesy, inni włączyli je do swojego arsenału działań z  większą lub mniejszą świadomością.

Sekretem są tutaj ćwiczenia powtarzane i przeplatanie. Kiedy je stosować i w jakiej proporcji stanowi klucz do sukcesu. Ćwiczenia powtarzalne, to opieranie nauki danego nawyku ruchowego na wykonywaniu dużej ilości kolejnych powtórzeń najczęściej w głównej części treningu. Natomiast ćwiczenia przeplatane, to łączenie nauki jednego nawyku ruchowego z innymi, o odmiennej strukturze ruchu. Ćwiczący wykonują wówczas kolejno lub w losowej kolejności dany zestaw złożony z różnych ćwiczeń odtwarzając każdorazowo inny wzorzec ruchowy.

Istnieją niezliczone sposoby przeprowadzenia ćwiczeń podczas zajęć treningowych dlatego prowadzący muszą znać w jaki sposób wpływają one na proces treningowy i jak powinny być wprowadzane.

Pokutuje pogląd, że nauka powinna być dla uczącego jak najłatwiejsza i najprostsza, eliminująca błędy, a tymczasem badania wykazują, że na dłuższą metę korzystne są pewne utrudnienia dla ćwiczących pomimo braku optymalnego wykonania.

Jeżeli w początkowym okresie nauczania danego nawyku technicznego ćwiczenia powtarzane dają lepszy rezultat, to na pewno stosowanie takich ćwiczeń dalej jest zwykłą stratą czasu, ponieważ ćwiczenia powtarzalne nie sprzyjają trwałemu uczeniu się.

Jeżeli uczymy wystawienia do określonego celu, po ustalonej trajektorii dorzucając zawsze taką samą piłkę do ćwiczącego wiele razy pod rząd, to jest to dobry sposób, gdy tylko zaczynamy naukę. Pod wpływem takich bardzo wielu powtórzeń  złudne poczucie biegłości. Rozczarowanie przychodzi dopiero później podczas meczu, gdy trzeba zareagować w określony sposób. Okazuje się, że wcześniejsze ćwiczenia nie pozostawiły śladu w pamięci długotrwałej. Ćwiczenia powtarzalne zatem nie sprzyjają trwałemu uczeniu się.

Wynika z tego, że po opanowaniu podstawowej umiejętności konieczna jest zmiana zasad nabywania dalszej wprawy.  Wprowadzamy inne sposoby przyspieszenia i stabilizacji danej umiejętności. Przejście do etapu krótkich powtórzeń z przerwą na inne zajęcia jest kolejnym etapem. Ćwiczący wielokrotnego powracania do tego samego ćwiczenia w jednej sesji treningowej, co  znacznie poprawia efekt zapamiętywania, ponieważ mózg na nowo musi odtwarzać w pamięci dany wzorzec ruchowy. W przerwach między krótkimi powtórzeniami można przeprowadzać inne gry lub zabawy lub wplatać uczestników w organizację ćwiczeń.

Wiadomo powszechnie, ze jeżeli mamy powtarzalne i ustalone warunki ćwiczenia, wówczas uczący się nie mogą ocenić,  co tak naprawdę  potrafią. Dlatego w przerwach między krótkimi powtórzeniami danego elementu dobrze jest przeprowadzać również proste fragmenty gry lub grę szkolną, z akcentem na dany nawyk ruchowy, który jest przedmiotem ćwiczeń.

Są trenerzy, którzy przed każdą przerwą w ćwiczeniach polecają zawodnikom wykonanie określonego gestu technicznego, np. wykonanie jednej zagrywki o określonych parametrach.           

Kolejnym etapem w drodze do optymalnego opanowania danego nawyku ruchowego jest łączenie ćwiczeń powtarzalnych z ćwiczeniami przeplatanymi. Korzystne jest łączenie nauki jednego nawyku ruchowego z innym. I tak, przeplatanie odbicia sposobem górnym i dolnym daje lepsze rezultaty niż nauczanie odbicia tylko jednego sposobu. Ta sama zasada istniej przy nauczaniu wystawienia piłki wysokiej i szybkiej do skrzydła oraz wielu innych kojarzonych ćwiczeń istniejących naprzemiennie w grze.

       Nie czekamy, aż w całości opanujemy jeden nawyk, aby przejść do następnego.

Łączenie ćwiczeń powtarzalnych z przeplatanymi polega na wielokrotnym powtarzaniu danego ruchu z przejściem do nauki drugiego elementu. Następnie wracamy do tego  samego schematu. Równocześnie można wprowadzić kolejne elementy, które chcemy nauczać równocześnie. Tego rodzaju kompromis daje czas na odbudowanie nawyku i porównywanie go z innymi. Jeżeli równocześnie definiujemy sytuację meczową w której wykonywane jest dane ćwiczenie, to można tworzyć naturalne przejście od ćwiczeń do gry. 

Ćwiczenie więc powinno kształtować umiejętności, które można w odpowiedniej formie zastosować w grze. Ćwiczenia należy postrzegać nie jako kolejne powtarzanie sposobu rozwiązania problemu ruchowego lecz jako kolejne nowe rozwiązanie tego problemu. Dokonywanie wyborów, czy mam odbić palcami czy dołem, wystawić piłkę wysoką, czy szybką rodzi się właśnie podczas takich ćwiczeń. Dlatego lepiej jest, gdy dobór kolejnych zadań nie jest przypadkowy. Ustawiając  ćwiczenie w konkretnej przestrzeni i sytuacji gry uczymy więcej niż tylko samego nawyku ruchowego.

Kolejnym etapem są ćwiczenia przeplatane, wykonywane wg stałej kolejności. Po jednorazowym wykonywaniu danego zadania następuje kolejne z góry ustalone. Ćwiczący może wówczas przygotować się do jego wykonania przywołując w pamięci jego wzorzec ruchowy. Stwarza to uczącemu  łatwiejsze warunki do pełnego opanowania  nawyku. Można zwiększać ilość ćwiczeń w serii lub przyspieszać wprowadzanie kolejnych zadań. Tak jak w ćwiczeniach mieszanych konieczne jest wiązanie wykonania danego ćwiczenia z sytuacją boiskową. Jest to warunek niezbędny przed przejściem do kolejnego etapu ćwiczeń przeplatanych w losowej kolejności. Ćwiczący musi reagować wówczas odpowiednim nawykiem ruchowym powiązanym z daną sytuacją na boisku.

Droga od ćwiczeń powtarzalnych do przeplatanych powinna być realizowana stopniowo, a w łatwiejszych zadaniach można pomijać etapy pośrednie.

Jednym z kluczy do sukcesu jest pozwolenie ćwiczącemu na doznawanie różnych warunków, jakie mogą zdarzyć się podczas meczu – nawet jeśli będą przy tym popełniać wiele błędów i będą osiągać wolniejszy postęp. Trzeba jednak zachować zasadę, że pomyłki mogą się zdarzać, ale ważne jest, aby znajdować ich przyczyny i dzięki temu unikać ich w kolejnych ćwiczeniach lub przynajmniej nabrać wprawy w ich rozpoznawaniu i poprawianiu.